Harris har heilt sidan etableringa i 1924 representert partar i saker for jordskifteretten (jordskifte vart fram til jordskiftelova av 1952 kalla «utskiftning»).
Jordskifteretten er ein særdomstol, jfr. domstollova § 2 nr. 2, og den gjeld for heile landet. I visse tilfelle kan den fungere som skjønnsrett. Jordskifteretten sin saklege kompetanse går elles fram av §§ 2, 88 og 88 a:
- Oppløysing av sameige i grunn og rettar til eineeige.
- Omforming av grunn og rettar som er i eineeige.
- Fastsetje bruksordningar der det ligg føre rettsleg sambruk mellom eigedomar. Typisk døme på dette er å fastsetje vedtekter for veglag og fallrettslag. Jordskiftesak er såleis ein praktisk måte å få fastsett rettigheiter og plikter mellom eigedomar og bruksrettshavarar, der partane sjølve ikkje klarar å inngå avtale.
- Avløyse nærmare bestemte bruksrettar som ligg på ein eigedom. Dette kan t.d. vere behov for å avløyse ein rett til ein notvoll (stad der ein i tidlegare tider turka fiskereidskapar) som med si lokalisering hindrar utnytting av strandsona til oppføring av naust.
- Fastsetje reglar om felles tiltak mellom eigedomar og rettshavarar. Denne framgangsmåten vert nytta t.d. i tilfelle der det er nødvendig å ruste opp eller å etablere ein veg, og partane treng hjelp til å fordele opparbeidingskostnaden mellom seg. Ofte vert denne typen saker fremja samtidig med krav om etablering av bruksordning mellom partane.
- Jordskifteretten har kompetanse til å fastsetje kvar eksisterande grenser ligg mellom eigedomar. Ei slik sak kan også fremjast for dei alminnelege domstolane, men jordskifteretten sidan den også koordinatfester og teiknar grensene inn på kart. Jordskifteretten sørgjer elles alltid for at sakene vert tinglyst i grunnboka.
- Jordskifteretten kan dernest klarleggje og fastsetje eigedoms- og bruksrettstilhøva i sameiger og i andre område der det er sambruk mellom eigedomar. Typiske døme på slike saker der jordskifteretten fastlegg kven som er fallrettseigar i eit vassdrag, og saker der jordskifteretten avgjer kven som er grunneigar i eit område der beiterett og skog er delt mellom ulike rettshavarar.
Frå 1. januar 2007 fekk jordskifteretten kompetanse til å gjennomføre såkalla «urbant jordskifte». Dette begrepet gjeld to sakstypar. I den eine sakstypen skal jordskifteretten fordele arealverdiar og kostnader til fellestiltak innafor ein regulerings- eller bebyggelsesplan. I den andre sakstypen er jordskifteretten si oppgåve å avbøte ulemper som oppstår ved gjennomføringa av regulerings – eller bebyggelsesplaner i nye eller eksistarande byggjeområde.
Jordskifteverket framstiller gjerne seg sjølv som eit «lågterskeltilbod».
Jordskiftedommarane er løysningsorienterte, men det kompliserte regelverket gjer at det er ei utfordring å ivareta eigne interesser utan juridisk bistand. I mange høve kontaktar partar oss etter at jordskiftekravet er sett fram. Det optimale er å kunne gje råd før saka er komen for jordskifteretten. For enkelte sakstypar vil partar i eit jordskifte ha krav på rettshjelpsdekning under eiga landbruks- eller innbuforsikring.
